Het Leven is al enige tijd gaande. De bewustzijnsgroei zwelt aan complexiteit.

Van waar komen wij en waar gaan wij naartoe? Talloze ervaringen, feiten en gebeurtenissen zijn er reeds geschied en zullen er nog komen te geschieden met als doel via de ervaring toename van complexiteit van bewustzijn.

Wanneer we worden geboren, is er een specifieke maatschappelijke code voor die tijd. Naast onze genen,  ontvangen wij ook contextuele informatie vanuit onze omgeving. We worden fysiek, gevoelsmatig en verstandelijk gevormd. Welke informatie heeft tot nu jou mee vorm gegeven? Wat heb jij tot nu gegeten op fysiek, gevoelsmatig en mentaal gebied. Dat boekt resultaat in wie je tot nu geworden bent. Geen goed, geen slecht, wel resultaat. Dit kan je observeren, zonder te moeten oordelen.

Wat heb jij toegevoegd aan jezelf? Bvb welke mentale voeding heb jij genoten? Hoe zijn die “gedachten”,  deze “verhalen” ooit bij jou toegekomen? Vanuit history of vanuit herstory?  Hierdoor ontstaat een gedachtengoed en daaruit een manier van in het leven staan. Beseffende dat een manier van kijken het risico loopt om een gepolariseerdheid op te roepen. Hoe kijk jij en hoe creëer jij hiermee jouw waarheid? Hoe creëer jij hiermee mede jouw wereld? Hoe sta jij daardoor in het leven?

In sommige tijden is er sprake van eerder de ene pool, een mannelijke en in sommige tijden leven we eerder onder de invloed van een andere pool, een vrouwelijke. Deze mannelijke en vrouwelijke energieën zijn we onderhevig aan en worden kosmisch opgeroepen door planetaire toestanden. Onder de wisselende polen, welke elk een periode van ongeveer 12.500 jaren duurt, verstrijkt de tijd en worden maatschappijen en culturen opgeroepen. Ondertussen neemt de complexiteit van het bewustzijn toe, ook dat van het menselijke bewustzijn.

De laatste tijden komen we meer in het vaarwater van een extreem van patriarchaat. Heel wat kenmerken daarvan laten zich ervaren. Overmatige ratio, prestatiegerichtheid, druk doen, kortzichtigheid, controle, bepalen, alleenheerschappij, tiranniek, totalitair… Tot so-called-wetenschap die soms zelfs over de kop gaat en wordt gebruikt om leugens, onlogica en absurditeit te verspreiden om te kunnen controleren en bepalen is gemeengoed. Met als (onbewust?) doel het patriarchaat tegen beter weten in te handhaven. En ondertussen schrijdt de tijd verder, een matriarchale cyclus oproepend.

Nu kan je meegaan in de stroming van het energetische als mens, als maatschappij of je kan je verzetten, tenminste proberen te verzetten toch. Of verzet hiertegen zal lukken valt te betwijfelen.

De kunst bestaat erin, volgens mij, om mee te deinen met de energieën van het universum, voortdurend op zoek naar harmonie door het behoeden van de voelwereld aan de binnenkant en het herderen van de juiste vormen van de buitenwereld. Van het ogenblik dat er tussen die 2 polen een onevenwicht neigt te ontstaan, laat zich dat ook meteen kenmerken. Er ontstaat complete chaos of anders neiging tot extreme controle. Behoeden wordt zweverig, voelt zich niet goed en herderen wordt beheersen en controleren.

Beide uitwassen tonen hiermee de ongezonde situatie in fysieke, emotionele, psychische, mentale en spirituele toonbeelden. Steeds meer mensen, op steeds jongere leeftijd, met steeds ernstigere klachten. Een maatschappelijk toonbeeld wordt gevormd. Hoeveel duidelijker dient het nog te worden vooraleer er er oprecht wordt gekozen voor dat wat nodig is om terug meer in harmonie te komen met de universele wetmatigheden? Dan pas kan er terug meer harmonie ontstaan en volgt er automatisch terug meer gezondheid op alle gebied.

Mensen die zich bewust zijn van hoe die processen verlopen, kunnen daardoor een bewuste keuze maken. Mensen die zich van die processen niet bewust zijn, zullen eerder door het ervaren van het klappen van de zweep een zoektocht aangaan. Die zoektocht zal dan ooit wel, en bij voorkeur liever vroeg dan laat, leiden tot het terug meer in harmonie komen met dat wat nodig is.

Over de tijd komen we van een fysieke ontvoogding. Zelf eigenaar worden van je eigen lichaam. Daarna volgde er een emotionele ontvoogding. Het behoeden van en zorg dragen voor je eigen emoties en voelwereld als voorbeeld. De vrouwelijke energie kan nu terug meer op de voorgrond komen. Een mentale ontvoogding is een eerder actueel proces voor velen. Zelf je eigen gedachten vormen, je eigen mening creëren op basis van een eigen redeneringsvermogen. Vaak worden meningen van anderen louter gereproduceerd. Een beetje ingelepeld zoals breed maatschappelijk een klassiek opvoedings- en scholingssysteem al conditionerend wordt aangeboden en zelfs gepropagandeerd. Al zeer jeugdig verlies je het contact met jezelf, je gaat je aanpassen aan wie je niet echt bent. Kwetsuren, trauma’s en daardoor ook afhankelijkheden worden geïnstalleerd. Je vindt het misschien gewoon, maar zo gewoon hoeft dat niet te zijn.

Als volwassene kan je de verantwoordelijkheid opnemen om jezelf te observeren, zonder oordeel. Je kan eigen gedragspatronen observeren, die mogelijks een gevolg zijn van kwetsuren of trauma’s die zijn geïnstalleerd tijdens je zeer jonge kinderjaren, mogelijks zelfs voor je geboorte. Van herkennen naar erkennen van het gekwetst zijn, creëert een mogelijkheid om te helen. Jezelf helen vanuit het voelen en een diep contact met je lichaam.

Wat zou het gevolg kunnen zijn voor het functioneren van een maatschappij als die wordt gevormd door een grote groep van alle mensen met een gekwetstheid of een trauma? Wat als opvoeders van onze kinderen zich niet bewust zijn van hun eigen gekwetstheden en die vanuit projectie bij de kinderen laten toekomen? Wat als de leiders van een volk zelf worstelen en zich vaak niet bewust zijn van hun eigen trauma’s? Welke risico’s voor het functioneren van een maatschappij houdt dat in?

En toch kan dat worden doorbroken!

Bewustwording. “Wie oren heeft om te horen, wie ogen heeft om te zien”